آسیب شناسی گرافیک تبلیغاتی دهه 80 در تهران

گرافیک تبلیغاتی امروز ایران فاقد نوآوری و قدرت خلاقانه است که بتواند موجب تحول و خلق کاربردی و در عین حال زیبا و جذاب و نو باشد. این آثار نه تنها خلاقانه نیستند ،بلکه هویتی ایرانی نیز ندارند و از میراث عظیم هنری ایران بهره ای نبرده اند. با نگاهی به گرافیک سنتی ایران که نمونه های آن می تواند نقوش خالی، کاشیکاری، خطاطی، نقوش روی ظروف، لباس ها، تصویرگری کتب و نظایر آن باشد، در می یابیم که گرافیک ایران پیوند خود را با گذشته از دست داده و در مقایسه با آثار گذشتگاه در ضعف و انحطاط به سر می برد. گرافیک مثلثی است که طراح، سفارش دهنده و مخاطب هر کدام در یکی از راس های آن قرار گرفته اند. طراحان خلاق به این سه جنبه، نگاهی دقیق و کامل دارند. آنان درعین حال که به حس هنری و کشف و شهود هنرمندانه خود ارزش می گذارند، به اهمیت سفارش دهنده و همچنین مخاطب و بیننده آثار نیز واقفند. توجه به نکات ذکر شده و همچنین توجه به اصول ایجاد یک اثر گرافیک و فرآیند خلاقیت در طراحی نقش به سزایی در به وجود آوردن آثار خلاق و بکر دارد. در این میان تحقیقاتی برای بررسی رابطه بین گرافیک و تبلیغات انجام شده است اما کمتر به آسیب شناسی گرافیک در تبلیغات و دلایل عدم تأثیر مناسب تبلیغات بر مخاطبین پرداخته شده است، لذا در این تحقیق سعی بر آن است که آسیب شناسی گرافیک در تبلیغات مورد بررسی قرارگیرد. به عبارت بهتر، در پژوهش عواملی را که بر ناکامی یا تاثیر اندک تبلیغات بر مخاطبین موثر هستند را با تکیه بر سه عامل سفارش دهنده، طراح و مخاطب مورد مطالعه قرار داده و در پایان راه حل هایی را برای غلبه بر این عوامل پیشنهاد دهد. نتیجه برخواسته از این تحقیق نشان می دهد که به طور کلی چالش اصلی گرافیک تبلیغاتی در کشور فقدان برنامه ریزی در سطح کلان برای سازمان دهی تبلیغات ، بی قانونی در عرصه تبلیغات شهری و همچنین فقر نسبی علمی در این حوزه است. راهبرد این پژوهش کیفی بوده و روش تحقیق نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که ما تا کنون آنطورکه باید به تبلیغات و تحقیقات و نقش و اهمیت آن در اقتصاد کشور توجه نکرده ایم ،همچنین به آموزش علمی تبلیغات ،قانونمند کردن ،ضابطه مند کردن فعالیت های تبلیغاتی نپرداخته ایم وحتی نتوانسته ایم واقع بینانه به نقد تبلیغات و عملکرد تبلیغات گران بپردازیم . اما بطور کلی می توان چالش تبلیغات در کشور را فقدان برنامه ریزی در سطح کلان برای سازمان دهی تبلیغات ،بی قانونی در عرصه تبلیغات شهری همچنین فقر نسبی علمی در این حوزه دانست.